1

Het was een ochtend zoals alle doordeweekse ochtenden. Op de tafel stond geroosterd brood, jus d’orange en koffie. Harry

dronk zijn koffie zwart, Janine met een vleugje melk en veel suiker.

De keuken, met zijn landelijke uitstraling, was een veel gebruikte ruimte in hun huis.

De kobaltblauwe schoenmakerslampen boven de eettafel kleurden perfect bij het blauw geruite boerenbont van de

gordijnen en het tafelkleed. De witte wanden waren net onder het plafond voorzien van een donkerblauwe decoratierand. De

deuren en keukenkastjes hadden een lichteiken kleur.

Het geheel bezorgde zowel Janine als Harry een warm en gemoedelijk gevoel.

Na het ontbijt kleedde Harry zich aan, herkenbaar als altijd in een spijkerbroek en houthakkershemd. Door zijn halflange

grijze krullen haalde hij een kam, die tevens zijn baard tot dienst was. Na het ochtendritueel kuste hij haar gedag, bij

de voordeur nog een handkus.

Niet die dinsdagochtend. Zelfs geen handkus gaf hij. Nog voordat hij bij de voordeur was, had hij zich omgedraaid. Hij was de keuken weer ingekomen en in tranen uitgebarsten. Volledig over zijn toeren ging hij aan tafel zitten en kon geen fatsoenlijk woord uitbrengen.

‘Wat is er nou ineens met jou aan de hand?’

Proestend en snikkend wilde hij uitleggen wat er gaande was. Het lukte hem niet; de woorden die hij sprak waren onverstaanbaar. Zijn emoties waren volledig op hol geslagen. Hij kon geen enkele grip op ze krijgen.

Janine schrok. Ze zag de wanhoop in zijn ogen en voelde zijn onmacht. Het enige wat ze kon doen was hem troosten. Een half uur lang huilde hij, onafgebroken.

‘Je bent gewoon oververmoeid. Ga een poosje slapen. Ik zal je ziek melden en volgende week ben je gewoon weer het mannetje. Nu moet je eerst eens goed uitrusten.’

Ze was redelijk rustig voor haar doen, toch trilden haar handen. Dat moest ze voor hem verborgen zien te houden. Hij mocht niet merken dat ze nerveus was. Het zou de situatie alleen maar verergeren. Door de onwetendheid wat er met hem mis was, kon ze met moeite haar tranen in bedwang houden.

Zonder enig weerwoord of verzet ging hij naar bed. Harry woelde in zijn bed. Hij voelde zich schuldig tegenover Janine en Jack. Hij wist goed dat hij er niets aan kon doen. Zijn verdriet was intens groot. Deze gevoelens maakten hem verward en machteloos. Hij wist er absoluut niet mee om te gaan. Twijfels kwamen naar boven. Hij dacht na of hij het allemaal wel goed gedaan had voor ze. Misschien had hij iets over het hoofd gezien die dag dat ze Jack ontvoerd hadden van de peuterspeelzaal, waardoor er later juridische problemen van konden komen. Misschien omdat hij te veel van huis was, waardoor er te weinig aandacht voor Janine en Jack was.

En dan nog het drankprobleem. Hij had Janine nooit verteld dat hij vroeger een drankprobleem had. Misschien was het tijd alles eens te vertellen? Eerlijkheid was erg belangrijk voor Janine, dat wist hij. Als hij bij hun ontmoeting verteld had dat hij ooit een drankprobleem had, stel je eens voor … Misschien was ze niet eens met hem meegegaan.

De tijd dat ze nog samen in het rustoord zaten, was hij al direct verliefd op haar geworden. Hij wilde er niets van laten merken. Per slot van rekening was hij getrouwd en Janine had wel wat anders aan haar hoofd.

Zij zat destijds met het probleem dat ze bij Sjaak weg moest zien te komen. Vooral omdat ze Jack bij zijn vader weg moest halen voordat het te laat was. Sjaak had al meerdere malen gedreigd Jack te vermoorden.

Niemand die haar geloofde. De familie had niets in de gaten. De politie had haar uitgelachen en de therapeuten geloofden haar gewoon niet.

Harry had haar wel serieus genomen.

Hij had naar haar verdriet en angsten geluisterd. Bij hem vond ze een schouder om op uit te huilen, iemand die naar haar luisterde en haar verhalen aanhoorde. Hij hield van haar. Zij wist dat niet. Zijn belangrijkste doel op dat moment was haar en haar kind beschermen tegen een psychopaat. Later zou er nog tijd genoeg zijn alles op te biechten.

Al die gedachten die door zijn hoofd raasden hielden hem langer wakker dan hem lief was. Twee dagen lag hij op bed, afwisselend slapend en piekerend. Het was een man van weinig woorden en zijn gevoelens uiten had voor hem geen prioriteit.

De eerste ochtend dat hij weer aan de keukentafel zat, huilde hij. Dat slapen had hem niet veel geholpen. Het piekeren al helemaal niet.

Het verscheurde haar vanbinnen zo’n grote sterke man kapot te zien gaan.

Jack had net genoeg gezien om te beseffen dat er iets niet klopte. Wat er niet klopte wist hij nog niet. Hij had al verschillende keren gevraagd wat er met Harry aan de hand was. Ze kon zijn vraag moeilijk beantwoorden. Ze vertelde hem dat ze hoopte dat het oververmoeidheid was.

De dagen gleden voorbij zonder enig uitzicht op verbetering.

Na die dagen kwamen weken.

Ze belde de huisarts, die er binnen een uur al was. Ze vertelde wat er met Harry gebeurd was. Dat hij bijna hele dagen op bed lag. De huisarts adviseerde het gebruik van rustgevende medicijnen, gesprekken met een therapeut, en om leuke dingen te gaan doen.

Janine wist uit ervaring dat er weinig leuke dingen in het leven zijn als je zo diep in de penarie zit. Ze had zelf al te vaak in een dergelijke situatie gezeten om te weten dat je daar ook geen donder mee opschoot.

Volgens de wetenschap zou het een wondermiddel zijn tegen depressies en aanverwante onaangenaamheden. Ga er maar aan staan, neem die eerste stap. Als je het niet meer ziet zitten, wordt er van je verwacht dat je opstaat en iets leuks gaat doen. Hoe waanzinnig klinkt dát dan? Alleen het opstaan was al een loodzware opgave. Het is die onzichtbare knop waar veel mensen naar op zoek zijn. Die knop die je moet omdraaien om weer uit een depressie te komen en al die akelige gevoelens van je af te schudden.

Op vakantie gaan zat er niet in want Jack moest gewoon naar school en doordat Harry niet werkte, kwam er weinig geld binnen. Zijn werkgever betaalde slechts zeventig procent van het loon. Zelf had ze op dat moment geen baan. Een vetpot was het niet.

Een vakantie konden ze zich gewoonweg niet permitteren. Een dagje erop uitgaan was waarschijnlijk nog duurder dan een goedkope vliegvakantie. Andere leuke dingen die weinig tot geen geld kostten, kon Janine niet zo snel bedenken. Wat zij leuk vond, vond Harry niet altijd even leuk.

Vroeger gingen ze weleens een fietstocht maken, daar had hij nu geen behoefte aan. Wandelen zag hij, net als Janine trouwens, als doelloos en nutteloos. Je kon je gedachten natuurlijk op andere dingen focussen, bijvoorbeeld een spelletje spelen. Gezelschapsspellen waren niet aan hem besteed, zelfs die vlieger ging niet op. In de tuin werken was al helemaal niets voor hem.

‘Ik kan nog lang genoeg onder die grond liggen, daar ga ik nu niet in wroeten,’ was zijn antwoord.

Televisiekijken was zijn grootste hobby. De televisie stond in de keuken. Onderuitgezakt op een keukenstoel zapte hij van de ene zender naar de andere. Als hij het lang genoeg volhield naar één programma te kijken, vond ze hem ’s nachts met zijn hoofd op de keukentafel. Het televisietoestel toonde dan slechts nog ‘sneeuw’ met een irritant ruisend geluid. Geen enkel programma was interessant genoeg hem wakker te houden.

Het kostte Janine altijd de nodige inspanning hem naar bed te krijgen. Hij had namelijk veel moeite wakker te worden. Voordat hij echt bij zijn positieven was en vervolgens de hele weg van wel vier meter lang naar zijn bed af had kunnen leggen, waren ze al gauw vijftien minuten verder.

Zelf had ze haar nachtrust hard nodig. De hele situatie was niet langer houdbaar. Het kwam niemand ten goede en zeker Harry niet.

De enige die nog iedere dag de deur uit ging was Jack. Het was te druk voor haar. Het waren niet alleen de mannen die haar nodig hadden; twee paarden, een kat, zes kippen, drie konijnen en een hond vergden ook het nodige.

Alle dagen zat ze tot over haar oren in het werk. Kippen en konijnen voeren, paarden naar de wei brengen en ’s avonds weer op stal zetten, paarden borstelen, hoeven krabben, stallen uitmesten, hooibalen slepen, de tuin bijhouden, het huishouden doen en eten koken. En natuurlijk iedere ochtend de eieren rapen.

De kat zorgde voor zichzelf. Die had slechts behoefte aan een goed gevulde bak met brokjes en af en toe een aai over haar kopje. Lekker bij iemand op schoot liggen spinnen was een aangename bezigheid voor het beestje. Ze maakte dan ook van iedere gelegenheid gretig gebruik. Boris, de hond, liep de hele dag achter Janine aan. Hij lette goed op waar ze liep. Buiten joeg hij alle vogels weg die te dicht in de buurt durfden te komen. Verder was hij zoveel mogelijk op plekken waar zijn vier poten net iets te veel waren. Het was een vrolijke blonde bouvier, waaraan ze veel werk had. Hij wilde aandacht en spelen, zijn haren geborsteld hebben, tanden en kiezen schoon gepeuterd, haren tussen de tenen weggeknipt, ogen schoongemaakt en noem maar op. Boris wilde graag als een gentleman onder de honden voor de dag komen.

Ze stelde Harry voor de rollen om te draaien. Als hij het huishouden op zich zou nemen, kon zij een fulltimebaan zoeken. Op deze manier had hij zijn bezigheden iedere dag en de verantwoordelijkheden die daarbij hoorden. Hij kon zijn aandacht besteden aan het huishouden en de dieren, en daardoor afgeleid zijn van die vervelende gevoelens.

Van keukenschort naar boerenkiel en terug.