Onbekende plekken
Een goede nachtrust begint een illusie te lijken. Draaiend en woelend breng ik menige nacht door in een vreemd bed. De hang naar rust wordt met de dag groter. Vooral rust in mijn hoofd. Het is daar waar de meeste niet bestaande verhalen zich afspelen, bijna smekend om tot een goed einde te komen. Ik ben moe, verdrietig, teleurgesteld en hoopvol.
Bij daglicht vind ik ideale plekken om te vertoeven, val ik in dromen die ik wil en zal verwezenlijken. Werkend aan een toekomst die uitpuilt van de vragen, val ik van de ene verbazing in de andere. Vol bewondering kijk ik hoe mensen wegblijven, mij de rug toe keren. Vol verwachting open ik mijn deuren voor hen die meer willen, echte vriendschap zoeken en zichzelf durven te zijn.