Totale zelfvernietiging

Ik kap ermee. Nee, je hoeft me niet te vragen waarmee. Ik kap gewoon met alles. Echt alles. Ik word doodziek van al die afkeurende blikken van jou.
Trouwens, nog meer van dat gelul achter mijn rug om. “Hé, hallo, als je toch achter mijn rug om lult … neem dan gelijk even de moeite om mijn kont te kussen.”
Wat een geleuter allemaal. Terwijl je zoveel meer leuke dingen met leuteren, of is het leuters, kunt doen. Voorbeelden mag je zelf bedenken.

Wat sta je mij nou stom aan te kijken? Bij jou is het net zo’n grote puinhoop in je zielige prutsleventje. Boze blikken mag je ook voor je houden, daar ben ik niet van gediend. Ik maak lekker helemaal zelf uit of ik ergens mee stop of dat ik ergens mee doorga. Moet jij daarom nou ook je tong uitsteken? Kinderachtig, zeg. Kleuter.

Ik kap ermee. Met alles. Ik ben al die leugens ook spuugzat. Overal ren ik als een losgeslagen debiel achteraan om de waarheid te vertellen. Helaas kom ik altijd te laat. De leugen heeft intussen al zoveel schade aangericht…

Dan heb je ook nog van die lichtpunten die gelijk een leugen als waarheid aannemen en niet de moeite nemen om de andere kant van het verhaal aan te horen. Die andere kant willen ze niet eens horen. Want dan moeten ze luisteren en dat is voor veel mensen iets engs. Doodeng. Wat moet de leugenaar wel niet van ze denken als ze zoiets flikken. Daar is niet mee te leven.

Waarom sta je nou je schouders op te halen? Jij gelooft mij ook niet? Lazer gauw op. Heb je jezelf weleens goed bekeken, niksnut? Je ogen schieten vuurpijlen af, imbeciel. Dom mens. Je zet jezelf keer op keer voor schut. Je haalt jezelf onderuit en denkt dat niemand het in de gaten heeft. Je pijnigt jezelf telkens weer. Dom, mens.

Ik kap ermee. Echt, met alles. De enige manier om leugens te bestrijden is door de waarheid te vernietigen.

En het enige om jou, mijn ego, niet langer te hoeven krenken, is de spiegel te vernietigen. Daar ga je, gek mens.

Ja, ja, steek jij ook maar weer je middelvinger op.